GURUTZEAN

 

            Emissa voce magna expiravit.

                  (Mc. XV, 37)

            Oiu aundiz eman zun arnasa.

 

Buruzut-indarrak bilduz, egin du oiu aundi.

Oiu ori guganaiño eldu da mendiz mendi.

Ez du gizonak atera; Goiko Jaunak barrendi.

Oiu orrekin il dana, Jaungoiko da iñondi.

 

Artzai nintzala mintza nai menditikan mendira

bi eskuz nere mintzoa zuzendu nai erdira,

indar guziak bildurik, oiu biur dira;

lagunak orobat ditu eskuak belarrira.

 

Jesusek, orduko, gaurko, biarko gizonari

dei bizkor egiten dio, entzun gogo dunari.

Oiu ortaz eman dio ill-arnasa Aitari;

arnas berori bialdu gizadi osoari.

 

Guziook bat gerala du esan afal-ondoan;

Aita Semeagan dala, biak daudela gugan.

Beraz, oiu ori guri egiña bear esan;

arnasa guri utzia, Aitari ta batean.

 

Il zaigula azken-atsa burua zut emanez;

burua erortzen utzi, guri keiñu egiñez;

besoak zabalik dauzka laztan eman bearrez;

urbil gakion, besoak zabalduz, eta maitez.

 

Arnasa guri utzia, Gurutzetik bialduz.

Bete gaitezen orretaz galtzar ontara bilduz.

Dugun arnas au agoan, gure miñak sendatuz,

asperenik mamienak eskeiñiz, Jesus! Jesus!...